Oryginalne 13 kolonii: Jak stały się pierwszymi stanami USA
Zanim powstały Stany Zjednoczone, trzynaście brytyjskich kolonii rozciągało się wzdłuż wschodniego wybrzeża Ameryki Północnej. Kolonie te, założone między 1607 a 1733 rokiem, były początkowo kontrolowane przez Koronę Brytyjską.
Z biegiem czasu narastały napięcia związane z brytyjskimi podatkami, ograniczeniami handlowymi i brakiem reprezentacji kolonii w Parlamencie. Niezadowolone z tych restrykcji kolonie zjednoczyły się w dążeniu do niepodległości, co doprowadziło do wybuchu wojny o niepodległość (1775–1783).
W 1776 roku kolonie podjęły decydujący krok, przyjmując Deklarację Niepodległości, oficjalnie zrywając z brytyjskimi rządami. Jednak sama niepodległość nie oznaczała od razu utworzenia stanów. Podczas i po wojnie kolonie funkcjonowały na podstawie Artykułów Konfederacji, które tworzyły luźny system rządów bez silnej władzy centralnej. Potrzeba bardziej zjednoczonego i skutecznego rządu doprowadziła do Konwencji Konstytucyjnej w 1787 roku, podczas której przedstawiciele trzynastu kolonii opracowali Konstytucję Stanów Zjednoczonych.
Pierwszym stanem, który ratyfikował Konstytucję (7 grudnia 1987 roku) był Delaware. 21 czerwca 1788 roku, gdy New Hampshire jako dziewiąty stan ratyfikował Konstytucję, oficjalnie weszła ona w życie, tworząc Stany Zjednoczone Ameryki. Pozostałe oryginalne stany wkrótce poszły w jego ślady, a Rhode Island jako ostatni z trzynastu ratyfikował Konstytucję w 1790 roku. Te pierwsze stany stworzyły fundament amerykańskiego systemu prawnego, politycznego i gospodarczego, torując drogę do ekspansji na zachód i późniejszego powstania wszystkich pięćdziesięciu stanów.
